Autorzy:

Wojciech Bandyk (Politechnika Wrocławska)

Julia Heś (Politechnika Wrocławska)

Kinga Szymczyk (Politechnika Wrocławska)

Patryk Tatara (Politechnika Krakowska)

Helena Wasilewska (Politechnika Krakowska)

Autorzy skupili się na szukaniu równowagi i zbalansowaniu ciężaru między dwiema częściami tronu. Ważnym i stale powracającym tematem warsztatów betonowych jest szukanie równowagi między dolną częścią rzeźby (która z powodów konstrukcyjnych oraz ciężaru betonu najczęściej bywa masywna) a górną częścią konstrukcji (która pozwala na większy udział czystej wyobraźni a nawet odrobiny szaleństwa w projektowaniu). Efektem tych zmagań i poszukiwań jest forma zaprojektowana przez grupę B. Autorzy z pewnością nie operowali wzajemnymi proporcjami czystych płaszczyzn ani symetrią. – Ciężar dolnej części skupia się po prawej stronie, natomiast ciężar górnej po lewej; górna część jest też bardziej dynamiczna – mówi Helena Wasilewska. – Zaprojektowane przez nas otwory odciążają konstrukcję, która wydawała się za ciężka. Wycięcia tworzą bardzo ciekawy efekt, który będzie załamywał światło i cień w bryle – dodaje Patryk Tatara. Studenci dodatkowo zaprojektowali reliefowe wyżłobienia, chcąc podkreślić wertykalność konstrukcji i prowadzić wzrok obserwatora ku górze. – Tylko delikatnie gramy poziomami – mówi Kinga Szymczyk. – Nasz tron jest dosyć prostokreślny; zależało nam na bardziej minimalistycznej formie, ale z biegiem czasu uległa ona rozbudowaniu – podsumowuje studentka. Skonstruowanie dokładnego szalunku, który odzwierciedla różne niekonstrukcyjne (czysto kompozycyjne) detale, zawsze wymaga dodatkowej pracy na naszej – wprawdzie tylko warsztatowej – ale jednak prawdziwej budowie.